Over de religie van de Islam en over het ontstaan ervan heb ik op een andere pagina van deze site (“Een president
voor Rome”) al het een en ander geschreven. Als aanvulling daarop heb ik hier een aantal getuigenissen bij elkaar
gezocht. Getuigenissen van bekeerde moslims die tot de ontdekking kwamen dat hun Schepper de gestalte van een mens had
aangenomen. Een mens die zij tot dan toe slechts beschouwden als een profeet. Ook moesten zij vaststellen dat de religie
die hun van jongs af aan was opgedrongen slechts een manier van leven was die van hen geen betere mensen kon maken en
ook absoluut geen vrede in hun hart kon geven. In plaats daarvan was daar, bij het nakomen van alle verplichtingen,
de nooit aflatende angst voor een onberekenbare en afstandelijke god die werd voorgesteld als een rechtvaardige god
maar de tegenstrijdigheden van de Islam en de Koran lieten desondanks een verscheurend gevoel en een grote leegte in
hun hart achter. Het kan allemaal worden samengevat in de conclusie van een Korandeskundige die zich jarenlang had verdiept
in de Koran en zich uiteindelijk ook tot Jezus Christus had bekeerd. Zijn conclusie was dat de Islam een religie is
die het hart van de mens niet verandert. Een religie waarvan ook kan worden gezegd: “Het probleem met de
religie die alle antwoorden zegt te hebben is dat ze geen vragen tolereert”. Kenmerken van deze religie
zijn o.a. de afgedwongen kadaverdiscipline, het altijd moeten voldoen aan bepaalde verplichtingen, de nooit aflatende
onzekerheid van de moslim over zijn behoud én de onberekenbare, afstandelijke god die wel gediend wil worden maar
toch onbereikbaar blijft. Hetgeen als volgt samengevat kan worden: de Islam is niet een op zichzelf staande religie
maar een militair systeem dat een religie van de angst toepast om een kadaverdiscipline af te dwingen.
De mensen die in deze videofilmpjes vertellen over hun ervaringen zijn stuk voor stuk in een Moslim gezin geboren
en kennen de Islam daarom van binnen uit. Daarom zijn hun ervaringen en ontdekkingen geen loze verzinsels maar feiten
die voor iedere Moslim herkenbaar zijn. Ik hoop dan ook dat hun getuigenissen de ogen mogen openen van nog veel meer
moslims die nu nog vastzitten aan de ketting van deze dode religie.
Luister
eerst nog even naar wat een tot Jezus Christus bekeerde Imam in slechts een paar zinnen aan Walter Veith vertelde over
het grote verschil dat hij had ontdekt tussen Allah en Jezus Christus.
Ahmed vertelt
over een wonderbaarlijke gebeurtenis waarbij hij, lopend door een dikke laag sneeuw, geheel onverwacht een lift kreeg
van een grote man in een pick-up truck die hem thuis bracht. Toen Ahmed zich, bij zijn voordeur staande, tot zijn schaamte
realiseerde dat hij zijn sleutels was vergeten raadde de man hem aan om de deur toch maar open te doen. Hoewel Ahmed
wist dat hij zijn voordeur op slot had gedaan ging de deur gewoon open. Toen hij zich vervolgens stomverbaasd omdraaide
om de chauffeur te bedanken waren de auto en de chauffeur spoorloos verdwenen. De straat inkijkend zag hij tot zijn
verbazing dat er in de vers gevallen sneeuw zelfs geen bandensporen meer te zien waren. Ook was er geen geluid van een
wegrijdende auto te horen. Het bleek een engel te zijn geweest die hem met de (ondertussen spoorloos verdwenen) auto
had thuisgebracht en deze engel wist waar hij woonde, terwijl Ahmed hem dat niet eens had verteld.
Elham ervoer
Allah als een afstandelijke god waar ze bang voor was. Toch probeerde ze zo goed mogelijk alle religieuze verplichtingen
na te komen. Ze zag de vele doden die in haar land vielen door de oorlog en vroeg zich af of die god werkelijk bestond.
Haar moeder waarschuwde haar om geen vragen meer te stellen want anders zou ze naar de hel gaan. In de Koran las ze
dat Allah 99 namen heeft en dat geen ervan iets met liefde van doen heeft. Al de dreigementen voor de straf van de hel
deden haar realiseren dat ze eigenlijk niet leefde maar werd geleefd door de angst voor een afstandelijke god. In een
droom verscheen Jezus aan haar en Hij beantwoordde haar vragen. Ze werd wakker en voor het eerst in haar leven was die
leegte in haar hart verdwenen.
Farid ontdekte
dat de Islam en de vele andere religies de mens een lading geboden en verboden aanleert om die mens op “het rechte
pad” te houden maar dat alleen Jezus zegt dat Hij ons een nieuw hart kan geven en een ander mens van ons kan maken.
Een mens die uit zichzelf het goede zoekt en het goede doet zonder dat er een lawine bestraffingen en dreigingen nodig
zijn om een kadaverdiscipline af te dwingen.
Terwijl Nomie
fanatiek bezig was om haar moslimreligie te verdedigen tegenover enkele christenen ontdekte ze steeds meer tegenstrijdigheden
in haar religie en begon ze te beseffen dat ze haar hele leven tot dan toe was beziggehouden met een dode religie. Pas
nadat zij de waarheid van het evangelie aanvaardde vond ze de vrede die haar dode religie haar nooit had kunnen geven.
Kamran verlangde
al vanaf zijn jonge jaren naar een persoonlijke relatie met de god die hij kende als Allah Na jaren van vergeefs zoeken
kwam hij tot de conclusie dat hij nooit liefde van die god had ontvangen en eigenlijk slechts een slaaf van die Allah
was. Toen hij uiteindelijk hoorde dat de enige echte God een god van liefde is kon hij dat maar amper geloven. In een
kerkdienst, zittend op de voorste rij, zag hij opeens Jezus achter de prediker staan. Jezus liep langzaam naar hem toe....
De god over wie
Ora las in de Koran was niet veel meer dan een gewelddadige god die mensen aanzet om niet-moslims te doden. Met zo'n
god kon zij niet leven. Nadat zij het evangelie hoorde en zich erin ging verdiepen moest ze eerst nog gaan begrijpen
dat haar oude ik moest sterven en dat ze daarna pas een nieuw leven met Jezus kon beginnen. Dat nieuwe leven was een
wereld van verschil met al die religieuze verplichtingen die haar alleen maar dwongen om slaafs allerlei regels na te
leven.
Hormoz kende
alleen een god die hem veel regels, geboden en verplichtingen oplegde die hij verplicht was te gehoorzamen en als hij
daarin zou falen zag het er slecht voor hem uit. Er was geen persoonlijke relatie met die god, maar wel de voortdurende
dwang om te zorgen dat die god toch maar niet boos op hem zou worden. Door deze angsten gedreven deed hij zijn best
om een zo goed mogelijk religieus mens te zijn. Dit alles kon de leegte in zijn leven echter niet vullen. Ook de andere
aardse “successen” in zijn leven konden die leegte niet vullen. Door de Koran helemaal opnieuw te bestuderen
probeerde hij antwoorden te vinden maar zijn hart bleef leeg. Pas nadat hij de bijbel ging lezen ging er een andere
wereld voor hem open.
Zamzam trouwde
met een christen en nam zich voor om hem en zijn familie tot de Islam te bekeren. Tijdens haar zoeken naar zwakke plekken
in het evangelie met de bedoeling het gelijk van de Islam aan te kunnen tonen vergeleek ze samen met haar echtgenoot
de Koran met de bijbel. Daarbij viel het haar op dat de bijbel telkens weer spreekt over de liefde van God en de zekerheid
gered te zijn maar dat daarentegen een moslim nooit de zekerheid heeft dat hij of zij naar de hemel mag gaan. Dit overtuigde
haar en ook zij leerde Jezus Christus kennen als haar Verlosser.
Wat in deze getuigenissen
telkens weer terugkeert is de afwezigheid van een echte relatie met de god van de Islam. Ook uit het verhaal van Toufik
blijkt dit. Hij vertelt over zijn zoektocht naar de werkelijke betekenis van de Islam en over zijn ontdekking dat een
vooraanstaande uitlegger van de Koran keer op keer de bijbel als referentie gebruikt terwijl de bijbel door moslims
als een corrupt boek wordt beschouwd. Door het luisteren naar een preek op een geluidscassette, die door iemand van
zijn gastgezin in zijn autoradio was gestopt, kwam ook hij tot het besef dat er buiten Jezus Christus geen eeuwig leven
mogelijk is. Toen hij na zijn bekering eens moslims observeerde die bezig waren al hun religieuze verplichtingen na
te komen besefte hij pas goed dat zij in een religieuze gevangenis leven.
Over het ontstaan en over de ware aard van deze religie van de angst,
die bekend staat als de Islam, is op een andere pagina van deze website meer geschreven. Wie dus, na de getuigenissen
van deze bekeerde moslims gehoord te hebben, begint door te krijgen hoe groot dit wereldwijde bedrog is kan op de pagina
“Een president voor Rome” meer info vinden. De aard van dit systeem van onderdrukking
kan (ik herhaal het nog maar eens) als volgt worden samengevat: de Islam is niet een op zichzelf staande religie
maar een militair systeem dat een religie van de angst toepast om een kadaverdiscipline af te dwingen. Voor
wie graag wil weten waar dit militaire systeem is bedacht zal dit uitgebreide overzicht van de opvallende
overeenkomsten tussen de rooms katholieke religie en de Islam een eye-opener zijn.
Spreuk:
“Leer de goddelozen nooit zich te bekeren tot het christendom want het christendom is slechts een verzameling
religieuze dwalingen. Leer hen zich te bekeren tot Jezus Christus, hun Schepper!”
P.S.
Mocht je de inhoud van deze pagina op een meer conventionele manier onder de aandacht van andere belangstellenden willen
brengen, wees dan zo vrij en print deze pagina.
